قرار گرفتن در معرض آلودگی احتمال ابتلا به افسردگی را افزایش می‌دهد
تاریخ انتشار: ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۸۰۳۰۷
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ پایگاه اینترنتی سی ان ان در گزارشی نوشت قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوا ممکن است احتمال افسردگی را افزایش دهد.
در این گزارش آمده است: نتایج یک مطالعه جدید و مهم نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا ممکن است با خطر ابتلا به افسردگی در سنین بالاتر مرتبط باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دانشمندان در حال یافتن شواهد بیشتری هستند که نشان می‌دهد افرادی که در مناطق آلوده زندگی می‌کنند در مقایسه با افرادی که در هوای پاک‌تری زندگی می‌کنند بیشتر در معرض خطر افسردگی قرار دارند. اما این مطالعه که نتایج آن روز جمعه در نشریه جاما نیویورک اوپن منتشر شد، یکی از نخستین مطالعاتی است که ارتباط بین قرار گرفتن طولانی مدت در معرض هوای آلوده و خطر ابتلا به افسردگی پس از ۶۴ سالگی را بررسی می‌کند.
افسردگی خود یک بیماری جدی برای سلامتی محسوب می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند وقتی یک فرد مسن به افسردگی مبتلا می‌شود این بیماری می‌تواند به مشکلات مرتبط با توانایی تفکر و همچنین مشکلات جسمی و حتی مرگ منجر شود.
دکتر شینیه کیو یکی از نویسندگان مطالعه جدید که روز جمعه منتشر شد در سخنانی گفت: "این یکی از بزرگترین دلایلی است که ما بر اساس آن می‌خواستیم این تحلیل را انجام دهیم. " کیو یک پژوهشگر فوق دکترا در بخش بهداشت محیطی در دانشکده بهداشت عمومی چان در هاروارد است. او گفت: "در کمال تعجب، ما در این مطالعه ما شاهد تشخیص موارد زیادی از افسردگی دیررس بودیم. "
محققان اطلاعات بیش از هشت میلیون و ۹۰۰ هزار نفر را که بیمه درمانی خود را از طریق مدیکر دریافت کردند، مورد بررسی قرار دادند و دریافتند بیش از یک میلیون و ۵۲۰ هزار نفر در مراحل بعدی زندگی خود در طول دوره مطالعه بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۶ مبتلا به افسردگی تشخیص داده شدند. مطالعات نشان می‌دهد تشخیص افسردگی در سال‌های اخر زندگی به ندرت روی می‌دهد.
برای تعیین میزان قرار گرفتن در معرض آلودگی شرکت کنندگان در این مطالعه، کیو و همکارانش محل زندگی هر یک از افراد مبتلا به افسردگی را بررسی کردند و مدل‌هایی را برای تعیین میزان قرار گرفتن در معرض آلودگی در هر کد پستی، به طور میانگین و در طول یک سال، ایجاد کردند.
محققان قرار گرفتن شرکت کنندگان در مطالعه را در معرض سه نوع آلودگی هوا بررسی کردند: ذرات ریز که به عنوان PM۲.۵ یا آلودگی ذرات نیز شناخته می‌شود، دی اکسید نیتروژن و ازن.
آلودگی ذرات ترکیبی از قطرات جامد و مایع شناور در هوا است. این آلودگی می‌تواند به شکل خاک، گرد و غبار، دوده یا دود باشد. نیروگاه‌های زغال سنگ و گاز طبیعی و همچنین ماشین ها، فعالیت‌های مرتبط با کشاورزی، جاده‌های آسفالت نشده، سایت‌های ساخت و ساز و آتش سوزی‌ها سبب این آلودگی‌ها می‌شوند.
PM۲.۵ به اندازه‌ای که می‌تواند از حفاظ دفاعی معمول بدن شما عبور کند.
این آلودگی به جای اینکه هنگام بازدم انجام شود، می‌تواند در ریه‌های شما گیر کند یا وارد جریان خون شما شود. این ذرات باعث تحریک و التهاب می‌شوند و ممکن است منجر به مشکلات تنفسی نیز شوند. قرار گرفتن در معرض این نوع آلودگی می‌تواند موجب سرطان، سکته مغزی یا حمله قلبی شود. PM۲.۵ همچنین می‌تواند آسم را تشدید کند و مدت‌هاست که با خطر بیشتر افسردگی و اضطراب مرتبط است.
آلودگی دی اکسید نیتروژن بیشتر با محصولات جانبی ناشی از احتراق مرتبط با ترافیک است. اکسید‌های نیتروژن نیز از ترافیک و همچنین از طریق سوزاندن نفت، زغال سنگ و گاز طبیعی آزاد می‌شوند. قرار گرفتن در معرض این نوع آلودگی می‌تواند التهاب راه‌های هوایی را افزایش دهد، موجب سرفه یا خس خس سینه شود و عملکرد ریه را کاهش دهد.
آلودگی ازن عنصر اصلی دود است. این نوع آلودگی از خودروها، نیروگاه‌ها و پالایشگاه‌ها نیز نشأت می‌گیرم. این آلودگی خاص بیشتر به دلیل تشدید علائم آسم شناخته شده است، و مطالعات نشان می‌دهد قرار گرفتن طولانی مدت در معرض این نوع آلودگی خطر مرگ ناشی از بیماری‌های تنفسی را در افراد تشدید می‌کند. انجمن ریه آمریکا آلودگی ازن را یکی از "آلاینده‌ها در آمریکا با کمترین کنترل" می‌نامد و یکی از خطرناک‌ترین آنها است.
در مطالعه جدید، دانشمندان دریافتند افرادی که در درازمدت در مناطقی با سطوح آلودگی بالاتر زندگی می‌کنند، خطر ابتلا به افسردگی در آنها افزایش می‌یابد. هر سه آلاینده مورد مطالعه با خطر افزایش ابتلا به افسردگی در سنین بالا حتی در سطوح آلودگی کمتر، مرتبط بودند.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: قرار گرفتن در معرض آلودگی ابتلا به افسردگی نوع آلودگی نشان می دهد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۸۰۳۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا با افزایش سن سرعت حرکت ما کم می‌شود؟
هنگامی که سن افزایش می‌یابد، کاهش تدریجی سرعت و چابکی بدن ما غیرعادی نیست. خواه قدم زدن آرام در اطراف محله باشد یا دستیابی به کنترل تلویزیون، حرکات ما با افزایش سن کاهش می‌یابد؛ بنابراین سوال این است که چه چیزی باعث این تغییر می‌شود؟ مطالعه‌ای که توسط مهندسان دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) رهبری می‌شود، به این سوال قدیمی پاسخ می‌دهد.
این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
به نقل از اس‌اف، علا احمد (Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگو‌های این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید (Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.
هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر (Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریع‌تر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.
این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزار‌های جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف راز‌های پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.
منبع: ایسنا
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد